Sea Voices (Stand Death a Drink)

Πιέ στού γιαλού τή σκοτεινή ταβέρνα τό κρασί σου, σέ μι’ άκρη, τώρα π’ άρχισαν ξανά τά πρωτοβρόχια, πιέ το μέ ναύτες καί σκυφτούς ψαράδες αντικρύ σου, μ’ ανθρώπους πού βασάνισε κι η θάλασσα κι η φτώχεια. Πιέ το, η ψυχή σου αξένοιαστη τόσο πολύ νά γίνη, πού άν έρθ’ η Μοίρα σου η κακιά νά τής χαμογελάσης, καημοί καινούργιοι άν έρθουνε, μαζί σου άς πιούν κι εκείνοι, κι άν έρθη ο Χάρος, ήσυχα κι αυτόν νά τόν κεράσης.

Drink in the dark tavern ashore, in the corner: the first rains of autumn, returning, fall free. Drink facing the crewmen, the men hunched from fishing, men battered and tortured by hardship and sea. Drink, make the heart carefree. If evil Misfortune should walk through the door, smile and let the crone pass; if new troubles come, let them join in your drinking; come Death, you may peaceably fill up his glass.